سوژه عکاسان در سومین روز نام نویسی داوطلبان ریاست جمهوری
در حاشیه سومین روز نام نویسی داوطلبان انتخابات ریاست جمهوری دوره دوازدهم عکاسان حاضر در حوزه انتخاباتی، این جوان را به عنوان سوژه خود انتخاب کردند.
کتاب من رییس جمهور ایرانم
نام«من رییس‌جمهور ایرانم» برگرفته از ادعای نامزدهاست نریمانی نویسنده و عکاس این کتاب, دلیل انتخاب عنوان کتاب را گفت: «من رییس‌جمهور ایرانم» که برای این مجموعه انتخاب شده است، برگرفته از ادعای نامزدهای حاضر در وزارت‌کشور است. اغلب افراد خود را رییس‌جمهور آینده ایران تصور می‌کردند، البته چهره‌های شناخته شده سیاسی این عنوان را با کلمه « اگر» استفاده می‌کردند ـ اگر مردم اعتماد کنند، اگر شورای نگهبان تایید صلاحیت کندـ ولی اغلب افراد گمنام به صراحت خود را رییس‌جمهور آینده ایران می‌دانستند.
روایت تصویری خنده و صدای شاتر دوربین‌ها وی ادامه داد: صدای خنده، فریاد اعتراض و صدای شاتر دوربین‌ها فقط بخشی از حکایت این ۵ روز پُر کار بود. خندیدن حاضران به وعده‌های اغلب محال داوطلبان مثل وعده کاشت سیب‌زمینی در کل ایران یا حمایت از ازدواج‌های متعدد آقایان، بلند شدن فریاد اعتراض و مظلومیت‌خواهی داوطلبی که عکاسان و تصویربرداران را به دور خود جمع می‌کرد، صدای شاتر دوربین‌ها و دیالوگ‌های بین عکاسان و تصویربرداران که از آمدن چهره شناخته شده‌ای خبر می‌داد، «آقا... آقا»، «بشین...بشین»، «دکتر...دکتر» و از این دست کلمات که با صدای بلند رد و بدل می‌شد. این تب و تاب بعد از ورود و انجام مراحل ثبت‌نام و کنفرانس احتمالی داوطلب نام‌نویسی شده، تمام می‌شد و عکاسان و تصویربرداران در گروه‌های چند نفره در حیاط یا گوشه ستاد مشغول چای و گپ و دود می‌شدند تا زمان ورود چهره‌ی جدید و جنب و جوش تازه برای ثبت آن فرا برسد.
عکسهایی از کتاب من رییس جمهور ایرانم
ورود عکاسی به ایران
پیدایش عکاسی و رواج روش‌های گوناگون این فن در ایران، با اختلاف حدود سه سال از اعلام موجودیت عکاسی در فرانسه روی داده‌است. صنعت عکاسی برروی کاغذ حساس در سال1839میلادی بوجود آمد و در سال ۱۸۴۱ میلادی پلاکهای شیشه برای عکاسی اختراع گردید و از قرائن موجود این اختراعات و همه انواع وسایل عکسبرداری دو تا سه سال پس از اینکه به بازار می‌آمد, بطور هدیه بدست پادشاه ایران می‌رسید.
نخستین دستگاه‌های عکاسی به روش داگرئوتیپ، به درخواست محمد شاه قاجار از کشورهای روسیه و انگلیس به دربار ایران وارد شد. دستگاه‌های عکسبرداری روسیه که هدیه امپراتور بود، زودتر رسید و نیکلای پاولوف دیپلمات جوان روس که به این منظور تعلیم عکاسی دیده بود، این دستگاه‌ها را به تهران آورد و در اواسط دسامبر 1842میلادی مطابق پایان آذر ۱۲۲۱ه. ش نخستین عکسبرداری در ایران را انجام داد. ملک قاسم میرزا شاهزاده ایرانی و ژول ریشار فرانسوی نیز از جمله پیشروانی هستند که در ایران، به شیوه داگرئوتیپ، عکسبرداری کرده‌اند. با اطلاعاتی که از کتاب مقالات گوناگون تالیف دکتر خلیل خان اعلم الدوله ثقفی از یادداشتهای ریشار خان، اولین عکاسی که اعتمادالسلطنه از او نام برده حاصل می‌شود این است که اولین عکسبرداری برروی صفحه نقره در سال ۱۲۶۰ هجری قمری در تبریز، زمانی که ناصرالدین میرزا ولیعهد بود انجام شده‌است. این دو دستگاه دوربین داگرئوتیپ یکی اهدایی از طرف ملکه انگلیس و دیگری هدیه امپراتور روسیه بودند, به جز یک عکس، هیچکدام از عکس های داگرئوتیپ ایرانی، باقی نمانده اند.
شاهزاده ملک قاسم میرزا شاید نخستین عکاس ایرانی باشد، اما اقا رضا عکاس باشی، اولین عکاس حرفه‌ای و پرکار دربار ناصرالدین شاه که بسیاری از سفرها مراسم و جنبه‌های گوناگون دوران حکومت طولانی ناصرالدین شاه را ثبت کرده‌است.